October 1, 2012

#20 - Kembali

#20
Ironinya, nombor kegemaran aku.

Ironinya, hidup aku berubah.

Ironinya, hati aku dicakar bahasa-bahasa puitis indah.

Ironinya, aku maju kehadapan.

Ironinya, dah hujung semester.

Ironinya, cerita bermula.

Ironinya, dayung sampai ke penyudah.


Realitinya, aku gembira.

Realitinya, aku kembali ceria.

Realitinya, aku edit pos ni, kat McD, dengan dia :)

July 27, 2012

#17 Retak Pt. 2

Retak Part 2.

"Have you eaten yet?"
"Nope. Still wait for you Dania :)"

Aku secara tiba2 jadi power dalam bahasa penjajah. Demi dia, aku belajar, demi dia, aku berusaha. Pukul 1 petang, kami pun jumpa la dekat Komtar. Dia cakap nak makan nasi campur saja. Aku turut je la.

"So, abang dah ready?"
"Ready apa?" Tanya aku.

"Kata hari tu nak jumpak mak ayah Dania la, apa la. Takkan nak sembang pumpang pumpang ja kot?"
"Mana ada, nanti abang pi lah. abang tak lari aih.."

Aku macam terkejut, teruih tersedak nasik. Memang aku ada janji pasai nk jumpak mak ayah dia. Tapi aku rasa bukan la ni. Aku nak kena cari hari lain. Habis makan, aku hantaq dia balik ofis. Jalan kaki ja pun, tak jauh mana.

"Hg dok mana wei, aku nak ajak pi tembak."

SMS Buntai sampai kat aku. Memang hari ni aku ada plan nak menembak dengan depa, nak main sunset katanya kat Pantai Kerachut. Aku memang dah lama tak main sunset ni, nak jugak polish skill.

Pukul 5.30 kami dah sampai destinasi. Setup semua tripod dan segala filter. Hari ni kami berdua saja, aku dengan Buntai. Arep dia ada kelas komputer, tak dapat nk join. Dia mengajar, bukan pelajar.

"Buntai, hang rasa patut dak aku pi jumpak mak ayah Dania tu?"
"Hang suka kat dia kan, pi la jumpak, ambik restu. Kalau aku pun, aku buat benda yang sama. Ni jangan hang dok bawak ke hulu ke hiliaq tapi mak ayah dia tak tau. Susah hang nanti."

Ni kali pertama dalam hidup aku, aku mintak pendapat dari Buntai pasai hal hidup. Selalu aku mintak pendapat pasai makanan ja, dia ni boleh label sebagai Dewa Makanan Serantau sebab dia ni pala tau.

"Tu la, aku pun dok rasa tak sedap hati bila mak ayah dia tak tau. Tapi takkan aku nak pi dengan keadaan selekeh macam ni?"

"Selekeh tu orang tgk dari luaq. Orang tak tau niat dgn hati kita macam mana. Pelukis2, saterawan2, banyak ja yang selekh yang serabut. Tapi hidup berjaya jugak."

"Aku tau. Aku bukan saja nk selekh, tapi aku selesa macam ni. Tapi akalu org xleh terima, aku cuba la ubah."

Habis saja bibit-bibit perbualan itu, kami pun simpan barang, Maghrib memanggil. Niat hati nk singgah mana2 masjid yang dekat untuk solat.

Lepas solat, kami balik rumah masing-masing, tapi aku melencong pi Pulau Tikus sat, nak beli nasi kandar Rafee.

========================================================================

"Hang takdak kerja tangkap orang kawen ka minggu ni?"

Tanya mak aku. Aku agak mesti ada kerja mak nak suruh aku buat.

"Ada satu, tapi sat saja. Kat area Sungai Dua. Awat mak?"

"Mak ingat nak ajak hang pi kedai, tali mesin jahit aku rosak. Nak beli baru. Buleh dak?"

"Buleh aih. Awat tak bulih. Tapi kita pi awai sikit la sebab pagi tu boleh suruh Buntai dengan Arep tolong kaver kerja tu sat."

"Takpa la, nanti aku habaq kat ayah hang."

Nasib baik malam ni mak tak bukak cerita kawen. Mampuih aku nak defend soalan-soalan mak dengan gabungan persepsi makcik sebelah rumah yang bising tahap speaker Altec Lansing aku. Aku pun buat-buat tidoq depan TV.

"Amir! Isya' dah ni! Hang jangan dok lena!"

Tempik mak aku dari dapur. Nasib baik aku tak terlelap lagi. Mak cakap jangan lengahkan sembahyang. Dari kecik kena rotan sebab dok tangguh. Masuk U pun xdak sapa nak rotan, jadi hanyut la sat. Nasib baik la ni ada orang dok tarik mai ketepi, jadi aku dah boleh ikut jejak lama balik.

Habis sembahyang, aku terus lepak depan rumah, tengok langit. Aku punya tabiat, suka pandang langit waktu malam kalau aku ada masalah. Lagipun dok usha-usha kalau kalau ada gerakan bintang yang cantik.

SubhanaAllah, cantik sungguh langit malam ni. Semua masalah aku hilang, hilang tanpa jejak, yang pulang hanya ruang kosong untuk aku penuhi dengan angan dan impian baru.

Tiba-tiba, wajah Dania muncul. Aku senyum, aku sengih. Macam kerang busuk tahap nak kena baling dalam laut.

*Hadapi dengan senyuman, apa yang terjadi, biar terjadi....* Ringtone telefon aku berbunyi.

"Hello, Assalamualaikum"

"Ni Amir ke?" Eh minah ni, dah call aku pastu tanya pulak aku sapa.

"Ya saya, siapa ni?"

"Saya Mira, kawan Dania. Dania eksiden!"

Terkedu, terkaku. Layu, rebah.

Orang yang aku paling sayang, orang yang paling aku cinta ditimpa kecelakaan. Macam mana keadaan dia? Apa nasib dia?

"Ya Allah, walau apa yang terjadi, Kau selamatkanlah dia, kau panjangkanlah umurnya. Sesungguhnya, Kau lah Maha pengasih maha penyayang"

Titis-titis air mata bertaburan. Bagai hujan melimpah dari atap.

========================================================================

*Abiang stop sini dulu. Baru saspen ye dok?

July 22, 2012

#16 - Terus tenang

Terus tenang dan maju kehadapan.

Hiasan ni... Saja nak tunjuk aku ada polaroid. kehkehkeh


Frasa yang paling kerap aku muntahkan dari rongga mulut aku. Be positive. Aku tau benda ni susah, susah nak walk away dengan tinggal hati kat belakang. Hati yang dah kena sulam dengan kasih dan sayang. Aku memang tak boleh tipu, aku tak boleh lupa. Tapi nak buat macam mana, hidup tetap kena go on. So, kita go on la.

Aku bernasib baik aku ada kawan-kawan dengan adik-adik aku kt sini yang banyak membantu. Sangat banyak membantu. Memanglah heartbreak ni susah nak tempuh, tapi aku tempuh dengan cara yang lain, approach yg berbeza katanya. Tak payah nak mengarut tak tentu hala wei.

Sakit macam mana tu, doa aku kat dia tak pernah lekang dalam setiap solat aku, yassin aku tak pernah lekang untuk dia, doakan yang terbaik, minta diberi jodoh yang lebih baik dari aku. Aku akan gembira kalau aku berjaya buat dia gembira. Tak kisahlah dengan sapa pun. Tapi kenapa awak tak nampak eh apa yang dia dah buat kat awak, segala tindakan dia, yang menunjukkan dia suka awak? Awak memang pelik.

By the way, maaf pasal design tu. Aku admit yang aku tak gunakan segala profesionalism aku masa design tu. I'm so sorry.

Dan, saya akan sentiasa doakan kejayaan awak. Mekasih le bagi saya peluang untuk sayang awak dan happy dengan awak. *winkwink*